چکیده :
ترجمه ماشینی :
زبان به موضوع اصلی در اندیشه معاصر تبدیل شد.
در سنت کلاسیک تا اوایل قرن بیستم، اساساً به عنوان ابزار فکری صرف طراحی شده بود.
این رویکرد به زبان به عنوان ابزار تفکر، منجر به جستجوی زبانی جهانی، خنثی و عینی با هدف ساختن علم شد.
به این ترتیب، فلسفه نیز در اوایل قرن بیستم، از برخی جریان‌ها (پوزیتیویسم، فلسفه تحلیلی، حلقه وین) به عنوان تحلیل زبان پیش رفت تا آنچه را که باید گزاره‌های معنادار تلقی شود که دانش را تجمیع می‌کند، از تحلیل منطقی-ریاضی.
و به ویژه از تأیید تجربی.
در پرداختن این فیلسوفان، گزاره های متافیزیک، اخلاق، دین و الهیات بی معنا تلقی می شوند.
این رویکرد، همراه با عوامل دیگر، زبان کلامی را زیر سؤال می برد.
با این حال، در قلب فلسفه، مسائلی عمیق تر شد که امکان بازیابی ارزش چندین شکل دیگر از زبان ها را فراهم کرد.
فهمیده شد که زبان علمی تنها زبانی نیست که دانش را منتقل می کند، بلکه بازی های زبانی وجود دارد.
رویکردهایی مانند ویتگنشتاین، هایدگر، لویناس و پل ریکور چنین جنبه متکثری زبان را تعمیق بخشیدند.
بنابراین، راه‌هایی گشوده شد که الهیات بتواند (و باید) ماهیت زبان خود را بازتاب دهد.
به این ترتیب آدولف گشه به وجود می آید.
او به طور سیستماتیک به موضوع زبان الهیات نمی پردازد، حتی الهیات او نیز به صورت سیستمی یا کتابچه راهنمای بزرگ ساختار یافته است.
او بخش‌هایی از تأمل را ارائه می‌کند که به ما امکان می‌دهد به موضوع فکر کنیم.
به عقیده گشه، باید دوباره شنید و ارزش سخنان ایمان را بازیابی کرد.
از نظر او، الهیات سخنی کاملاً در مورد انسان و برای انسان دارد.
در گفتگو با فرهنگ معاصر، گشه قصد دارد عقلانیت خاص زبان و گفتمان ایمان را نشان دهد و از این طریق اعلام کند که خداوند مژده ای برای انسان است.
the language became central issue in contemporary thought.
in the classical tradition until the early twentieth century, it was designed primarily as a mere instrument of thought .
this approach to language as a tool of thought, led to the search for a universal, neutral and objective language aiming at building up the science.
in this way also philosophy in the early twentieth century, from some currents (positivism, analytical philosophy, vienna circle), started proceeding as language analysis in order to define what should be considered meaningful propositions which aggregate knowledge, this from a logical-mathematical analysis and especially from empirical verification.
in these philosophers addressing, propositions of metaphysics, ethics, religion and theology are considered as meaningless .
this approach, combined with other factors, put into question the theological language .
however, in the very heart of philosophy, issues were deepened which allowed recovering the value of several other forms of languages.
it was realized that scientific language is not the only one which conveys knowledge , but there are language games .
approaches such as wittgenstein, heidegger, levinas and paul ricoeur deepened such plural aspect of language .
thus, ways were opened in which theology can (and should) reflect on the nature of its own language.
in these ways adolphe gesché arises.
he does not systematically address the theological language issue, not even his theology is structured as large system or manual.
he offers fragments of reflection that allow us to think the matter.
according to gesché, it is necessary to hear again and recover the value of the words of faith .
for him, theology has a speech entirely of its own about man and for man.
in dialogue with contemporary culture, gesché aims to show the specific rationality of faith s language and discourse, and thereby proclaim that god is good news for man
نویسنده :
Alexandre Patucci de Lima
منبع اصلی :
https://tede2.pucsp.br/handle/handle/18375
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
/Keywords: Linguagem; Discurso ; Adolphe Gesche; Language; Speech; Theology, Wittgenstein, Heidegger, Levinas, Paul Ricoeur
توضیحات فیزیکی اثر :
140 صفحه .